UA Заменгоф Людвік Лазар
czyt. Zamenhof Lyudvik Lazar
Urodzony 15.12.1859 r. w Białymstoku, zmarł 14.04.1917 r. w Warszawie. Lekarz, okulista, językoznawca, twórca międzynarodowego sztucznego języka Esperanto. Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim i Warszawskim. Studiował medycynę w Warszawie, Moskwie, Wiedniu. Znał jidysz, rosyjski, polski, angielski, niemiecki, francuski, grecki, łacinę. Pracował w Grodnie, Warszawie. Odznaczony orderem Legii Honorowej za stworzenie międzynarodowego języka esperanto, z którym łączył ideę braterstwa i pokojowego współistnienia narodów. W Odesie pod koniec 19 wieku powstał Klub Esperantystów, członkowie klubu prowadzili korespondencję z Zamenhofem, tłumaczyli na esperanto klasykę. Pochowany został na cmentarzu żydowskim w Warszawie. Na dziedzińcu domu przy ulicy Deribasovskaya 3 w Odesie znajduje się popiersie L. Zamenhofa. Rzeźbę tę wykonał esperantysta N. V. Błażków na kongresie esperantystów w Wiedniu w latach 60 - tych. Ale urząd celny nie wydał dokumentów eksportowych, a mieszkańcy ustawili popiersie Zamenhofa na swoim podwórku.
UA Заменгоф Людвік Лазар
czyt. Zamenhof Lyudvik Lazar
Urodzony 15.12.1859 r. w Białymstoku, zmarł 14.04.1917 r. w Warszawie. Lekarz, okulista, językoznawca, twórca międzynarodowego sztucznego języka Esperanto. Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim i Warszawskim. Studiował medycynę w Warszawie, Moskwie, Wiedniu. Znał jidysz, rosyjski, polski, angielski, niemiecki, francuski, grecki, łacinę. Pracował w Grodnie, Warszawie. Odznaczony orderem Legii Honorowej za stworzenie międzynarodowego języka esperanto, z którym łączył ideę braterstwa i pokojowego współistnienia narodów. W Odesie pod koniec 19 wieku powstał Klub Esperantystów, członkowie klubu prowadzili korespondencję z Zamenhofem, tłumaczyli na esperanto klasykę. Pochowany został na cmentarzu żydowskim w Warszawie. Na dziedzińcu domu przy ulicy Deribasovskaya 3 w Odesie znajduje się popiersie L. Zamenhofa. Rzeźbę tę wykonał esperantysta N. V. Błażków na kongresie esperantystów w Wiedniu w latach 60 - tych. Ale urząd celny nie wydał dokumentów eksportowych, a mieszkańcy ustawili popiersie Zamenhofa na swoim podwórku.